ქერა გოგოს დღეს ეჭირა სვეცკი სიგარე’წ’ი.
ვარაზისხევს ვეღარ ავცდი,დავიტვირთე ბაყვები,
ეს გზა ილიამდე მიდის თუ ბოლომდე გაყვები.
გზაზე ძაღლმა დამიყეფა,მოვუღერე მუჭი,
უნიფუდის ლობიანმა მე მატკინა კუჭი.
მაგიდაზე ჭიქა იდგა,იმ ჭიქაში პეპსია,
ტუალეტიდან მოვედი და უკვე აღარ მეფსია.
ალბათ არქიტექტორია,გოგოს მოაქვს ფორმატი,
ქალმა ფეხზე გადამასხა სულ წითელი ტომატი.
ცხვირი ჩემი აღარ არის,ავიკიდე გრიპი,
წამოვდექი,ვათამაშე თავწმომწონედ ღიპი.
სტადიონი დავინახე,კარს არ ჰქონდა ძელი,
ჩვენ და ის გოგო ვიყავით,ცხვირი რომ აქვს გრძელი.
ზავი დადის,იმუქრება თავის ბასრი მეხით,
არ იაროთ ხალხო სკვერში ტურტლიანი ფეხით.
ეჰ,მუცელი გამოვიძღე,არ დავზოგე ფული,
სკვერში ორმა საქანელამ ამირია გული,
იქვე მარტოდმარტო იჯდა მესემიჩკე ციური,
დღეს მე ფეხით მოვიარე მძღრენიანი მზიური.
